|
Χρόνια και πριν ακόμα από τα μνημόνια το φάρμακο και φυσικά οι παραγωγοί του, βρίσκονταν στο στόχαστρο. Απλά ήρθαν τα μνημόνια και επέβαλαν την περικοπή, σε όλο τον χώρο της υγείας. Κάποιοι κατάλαβαν λάθος, φαίνεται και την περικοπή δαπανών του κράτους, προκειμένου η χώρα να ελέγξει τα έξοδά του, θεώρησαν ότι μπορεί να την κάνουν πολύ εύκολα και γρήγορα. Από που; Από την υγεία.
Αρχίσαν να επιβάλουν μέτρα, να εφεύρουν όρους που πρώτη φορά μαθαίναμε στην χώρα όπως το clawback και το rebate, που αλλού χρησιμοποιούνται σε έκτακτες καταστάσεις, εδώ επιβλήθηκαν μόνιμα. Φαίνεται έχουμε μια μόνιμη, έκτακτη, κατάσταση.
Και κάθε χρόνο τα πράγματα χειροτερεύουν και ο κουβάς που αντιστοιχεί στην υγεία, αδειάζει και ο χώρος της υγείας πλήττεται.
Η φαρμαβιομηχανία σε αυτό το κράτος έχει παίξει ένα ιδιαίτερο ρόλο αφού έπρεπε να πληρώνει για την έρευνα, για την εκπαίδευση, για τα συνέδρια, για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου. Πράγματα, που το κράτος δεν έκανε ή τα έκανε περιορισμένα.
Χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση γίνεται χειρότερη και σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία τα πράγματα οδηγούνται σε ολέθρια αποτελέσματα. Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση που εξελίσσεται από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει ένα σημαντικό στοιχείο αυτού του τομέα της οικονομίας να χάνεται αφού βρίσκεται σε εξέλιξη πάνω από πέντε χρόνια ένα απίστευτο brain drain. Άξιοι επιστήμονες εγκατέλειψαν την χώρα μας για να πάνε να εργαστούν στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) λαμβάνοντας υπόψη την ήδη βεβαρημένη «κλινική εικόνα» των δημοσίων δαπανών για την υγεία στη χώρα – η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα βρίσκεται στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και η φαρμακευτική φτωχοποίηση οδηγεί σε ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, με ολέθριες διαστάσεις.
Τα νέα μέτρα που πάει να επιβάλει το Υπουργείο φτάνουν να βάζουν «κόφτη» στην ελπίδα των Ελλήνων ασθενών. ...................... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου